#تولیدی

#به_قلم_خودم

همه آمده بودند، جمعیت مثل امواج دریا، موج زنان پیش می‌رفت و پیکر مطهر حاج مراد یا همان #سرباز #گمنام #شهید #سلیمانی را، سوار بر دوش خود به ساحل نجات می‌برد.

هشت سال شبانه‌روز در واحد اطلاعات و عملیات مشغول مجاهدتی خطیر و حساس باشی و از این خط آتش نابرابر، سربلند و پرافتخار بیرون آیی! گمنام اما، با شهرت جانبازی و سرباز ولایت، هنوز عرق میدان جهادت خشک نشده به گروه تفحص بپیوندی و مشغول شاد کردن دلهای غمزده مادران و پدران منتظر شوی و از آن پس، راهی دیار دوست.

همانجا که حَرَم حریم اهل بیت است و داعیه دارش زینب کبریٰ.
به علمداران مدافع پیوستی و بارها و بارها رنج مبارزه و خستگی مجاهده را بر راحتی جان ترجیح دادی و در مرخصی‌هایت به سر‌و‌سامان دادن امور مسجد پرداختی!

سینه سپر کردی در مقابل همه طعنه‌ها و زخم‌زبان‌ها به مسجدی‌ها و روحانیت متعهد! و با عمل خالصانه و بی‌رنگ‌ و ریایت ثابت کردی که حزب‌اللهی واقعی چه بصیرتی دارد و چگونه اثرگذار است.

محله به عشق تو و به حرمت خدمت صادقانه‌ات، مسجد را مأمن آرامش و حل مشکلات خود یافتند و حتی کودکان و نوجوانانی را که در سایه حمایت معنوی خود و مایه گذاشتن از آبرویت، به تلاوت قرآن و گفتن اذان تشویق می‌کردی، در روز عروجت اشک حسرت می‌ریختند!

بقول آن عالم بزرگوار، کی گفته که در این دوران نمی‌شود خوب و خالص بود و نمی‌توان برای خدا کار کرد؟ کجایند آنهایی که آیه یأس در گوش ملت شهید داده می‌خوانند و از عبرتها، درسی نمی‌گیرند؟

ردای شهادت بر قامت استوار و خستگی ناپذیرت مبارک باد ای سرباز #مکتب #سلیمانی و ای شهید شاهد!

حاج مراد! ما دستمان خالی است و دست تمنا به دامان مطهر شهدایی چون تو زده‌ایم که حاضر نشدی در دوران زندگیت به اندازه ذره‌ای و قطره‌ای از بیت‌المال و منصب و شهرت و امکانات دنیایی، بهره ببری و چه خوب ثابت کردی که شهید اگر در پی دنیا بود، شهید نمی‌شد.

تو گمنام و بی‌توقع اما پرتلاش و امیدوار کننده بودی که هزاران دیده و دل را با معراج با شکوهت، غرق اندوه و ماتم نمودی *و جای خالی تو را چه چیزی التیام می‌بخشد جز ذکر:
السلام علی الحسین و علی علی‌ابن‌الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین*

پ.ن.

شهید حاج مراد رحمانیان
جانباز و مدافع حرم و ایثارگر هشت سال دفاع مقدس در مدت زمان کوتاهی پس از شهادت فرمانده شهیدش به سلیمانی‌ها پیوست.